Vogels in de klas
Ik beken. Regelmatig denk ik tijdens het bezoeken van een kerkdienst, aan mijn werk….
Want, laten we eerlijk zijn, zo’n kerkdienst is eigenlijk net een les en daarnaast ben ik dan denk ik een van die leerlingen die je maar lastig aan het leren krijgt….
Het gebouw waar ik namelijk heen ga heeft aan de achterkant een grote raampartij. Met groot bedoel ik echt groot he… ik denk een meter of…30 bij 3?
Mijn ogen vinden die raampartij regelmatig een stuk interessanter dan wat op het podium er tegenover gebeurt.
Het zonlicht straalt namelijk in de loop van de dienst door die ramen en laat gedurende de dienst mooie licht effecten zien op de muren. Er komt zelfs een moment dat het de tekst op het scherm verblind en je dat dus niet meer kan lezen.
Maar die ramen geven ook zicht op heel iets anders.
Een enorme zwerm kauwen heeft namelijk zijn thuis gevonden rondom dit gebouw. Wanneer de zon schijnt doen die kauwen in mijn ogen een soort spel namelijk: ‘Van de dakrand afvallen – zweven naar beneden en dan vlak voordat ze bij het dak van de verdieping eronder zijn weer gaan fladderen en wegvliegen.’
Zo kan het dus zijn dat ik een kerkdienst lang niet veel hoor van wat er verteld en uitgelegd word maar dat ik vooral geniet van de ‘vallende’ kauwen. Hun schaduwen achter het raam en op de muren, de geluiden die zij maken.
Daarbij gaat mijn fantasie ook behoorlijk op de loop. Wie Animal Crackers van Andre van Duin kent , snapt me gelijk. https://www.youtube.com/watch?v=xaPepCVepCg Ik stel me tijdens de kerkdienst dus levendig voor hoe al deze vogels op de rand van het dak zitten en om en om naar beneden vallen.
Zouden ze tegen elkaar zeggen: Nu jij!
Zou er eentje zeggen: Aan me hoela, ik ga niet!
Zouden sommige voorkruipen?
Ik denk dat het al duidelijk is, ik krijg niet zoveel mee van de boodschap wanneer de zon schijnt en ik zicht heb op dit raam, zonder dat ik geheel omgedraaid op mijn stoel zit want tja…dat kan toch niet in de kerk?
Terug naar de klas.
‘Hoeveel vogels vliegen er bij jouw klas? Tijdens jouw les?’ Of anders gezegd: ‘Hoeveel zaken in jouw klas, tijdens jouw instructie, leiden eigenlijk af?’
Dit afleiden zorgt namelijk voor extra extrinsieke belasting van het werkgeheugen en dat zorgt er weer voor dat er maar weinig ruimte tot geen ruimte is om te leren. (Cognitive Load Theory).
Kijk even het volgende filmpje. Een filmpje dat leerlingen helpt te leren tellen.
Ziet er super leuk uit toch? Maar wat is nou eigenlijk het doel? Zou het niet zo zijn, zeker voor kinderen die het tellen ingewikkeld vinden, dat dit ‘leuk’ maken van informatie ervoor zorgt dat er teveel afleiding is?
Zou het zo kunnen zijn dat het werkgeheugen van een kind zo druk bezig is met de toeters en bellen dat de inhoud helemaal niet verwerkt kan worden?
Het is namelijk een feit dat het werkgeheugen van de mens maar beperkt is en dat juist dit geheugen nodig is om te leren.
Is het te vol of wordt het niet genoeg benut (te leeg)…dan wordt er niet geleerd. Dan stopt het leren. Dan was al je input voor niets en kan je overnieuw beginnen.
Hoeveel vogels vliegen er bij jou in de klas?
Trouwens…. volwassenen hebben net zo hard last van een beperkt werkgeheugen. Tijdens trainingen, workshops, studiedagen, verjaardagen en wat dacht je van teamvergaderingen…. Overbelasting van het werkgeheugen is iets van iedereen waardoor jouw en mijn leren, jouw en mijn meedenken letterlijk stop gezet kan worden. Interessant is wel dat wij volwassenen vaak zelf verantwoordelijk zijn voor de extrinsieke belasting (wat dacht je van vergaderen en je telefoon ernaast leggen?) Meer weten zodat je het kan voorkomen?